Amerikanen en hun cupholders

De Amerikaan en zijn cup met koffie of frisdrank, ze zijn onafscheidelijk. Een fastfood keten verlaat je niet voordat je je cup (small is al vaak een halve liter, groot is zo’n beetje een halve emmer) gratis hebt hervuld en de supermarkt ga je niet in voordat je even een koffie hebt gehaald bij de Starbucks, die gerieflijk gesitueerd is in de supermarkt zelf. Echter hierbij ontstaat wel een probleem: waar laat je die onhandige cup nou? Hier hebben de Amerikanen iets op gevonden, namelijk in veel winkelwagentjes/mobility scooters bevindt zich een cupholder, veel kinderwagens hebben minstens 1 cupholder, maar ze zijn er ook met 4! In je auto bevinden zich cupholders van verschillende soorten en maten en op het vliegveld heb ik zelfs iemand zien lopen die een geïntegreerde cupholder op z’n koffer had!
Zo, genoeg over de Amerikanen en hun vindingrijkheid op het gebied van transporteren van bekers met allerhande drankjes. De afgelopen paar dagen is er van alles gebeurd. Zo ben ik zaterdag samen met Gijs naar Santa Cruz gereden. Over de highway, waar ik erachter kwam dat San Jose in een soort dal ligt, aangezien we een berg moesten oversteken van meer dan 500 meter, met de mooie uitzichten die daar bij horen geen straf. Eenmaal in Santa Cruz aangekomen diende het eerste probleem zich aan. Op de parkeerplaats waar we stonden konden we alleen maar betalen met quarters en dollarmunten. Onze portemonnees leeggekiept kwamen we tot de conclusie dat we maar liefst voor 40 minuten parkeergeld hadden. Gelukkig was er ook de optie om via een online app te betalen met je creditcard, maar de meter bleef stug op expired staan. De agent die we aanspraken wist er ook niet het fijne van, maar hij adviseerde ons om toch ergens anders te parkeren, hij wist niet of de parkeerwachters wel wisten van deze app. $0,60 en wat MB’s van mijn databundel armer reden we weer verder, op zoek naar een parkeerplaats waar we gewoon met hard cash konden betalen. Deze was snel gevonden en we konden te voet verder om Santa Cruz te verkennen.
Een wandeling over het strand richting de pier gaf ons een mooi uitzicht op de Santa Cruz Beach Boardwalk, een pretpark aan het strand met achtbanen, een draaimolen en nog veel meer attracties. Eenmaal de pier op lopend kwamen we erachter dat de geluiden die we eerst hadden toegedicht aan zeemeeuwen die zeeleeuwen nadeden (er zit immers maar 1 letter verschil tussen deze beesten), toch van echte zeeleeuwen kwamen. Onder de pier lagen meer dan honderd zeeleeuwen te spelen in het water of te zonnebaden op de balken van de pier. Toen we terugliepen besloten we nog wat verder de kust af te lopen, langs mooie, typisch Amerikaanse huizen, richting de vuurtoren, die later het surf-museum bleek te zijn. Onderweg zagen we veel surfers die de golven trotseerden. Bij de vuurtoren hadden we een mooi uitzicht over het strand van Santa Cruz. Toen we terug liepen richting de auto besloten we maar eens te gaan lunchen. Dit deden we bij een strandtentje dat op het menu een erg verleidelijke hamburger had staan. In tegenstelling tot de fastfood hambo’s was dit wel een kwaliteitshamburger, ze vroegen zelfs hoe we hem gebakken wilden hebben. Nog nagenietend van onze erg goede hamburger en verbaasd over onze gratis refill (blijkbaar niet alleen bij fastfoodketens maar ook bij gewone restaurants) rekenden we af en begaven we ons terug naar de auto.
Het idee was om via de Coastal Highway 1 naar San Francisco te rijden en dan terug naar San Jose, maar na zo’n 20 mijl zagen we de lucht betrekken en besloten we in Davenport maar wat foto’s te nemen en te genieten van het uitzicht. Naar huis cruisen over highway 1 met de zonnebril op, cruise-control aan en met op de achtergrond gemoedelijke countrymuziek genieten van de mooie uitzichten. Life is good.
Gijs was nog nooit in een Shopping Mall geweest, dus in San Jose aangekomen besloten we daar nog even rond te kijken. Een shopping mall is redelijk vergelijkbaar met een normaal Nederlands winkelcentrum, maar dan wel 5 keer zo groot. Het begint al met de parkeerplaats, rondom de mall is een soort doolhof aangelegd met extreem veel parkeerplaatsen. Eenmaal binnen zagen we op de plattegrond dat deze mall 3 grote warenhuizen bevatte: Sears, Macy’s en Target en zo’n 150 kleine winkels, variërend van kleding tot elektronica tot eten. Eten. Daar zijn de Amerikanen dol op en daarom is op elke hoek van de straat wel een fastfood tentje te vinden en bevat elk zichzelf respecterende mall een behoorlijke Food Court, een deel van de mall waarin zich meer dan tien eettentjes bevinden, Subway, Pizza, Salade, Taart, Mexicaans, Japans, Koreaans, je kunt het zo gek niet bedenken. Na bij de Chipotle (Mexicaans) een flinke burrito genuttigd te hebben begaven we ons weer huiswaarts. (Geen Chipotlaway nodig gehad de volgende dag)
Zondag was een langzaamaandagje. Uitgeslapen, beetje bekijken wat er in Nederland zoal gebeurt, temperatuur omrekenen naar Fahrenheit omdat ik steeds word gevraagd hoe warm het nu in Nederland is (<40°F in the daytime and <30°F at night). De colafles (2 liter Coca Cola zero voor $1,09) die ik zojuist heb gekocht vermeldt overigens expliciet ‘no refill’ en de Wal-Mart waar ik net was verkocht zo’n beetje alles, maar geen verse groenten. Mijn spaghetti bevat nu dus gehakt, saus en champignons-uit-blik. Beetje saai, maar voor een eerste keer koken in de U S of A best wel prima.
Morgen is mijn eerste stagedag. Heb er erg veel zin in. Tot de volgende keer!